Grenlandia Wschodnia – kraina lodu i ciszy

Wśród gór lodowych i mgieł wciąż krążą duchy Wikingów i inuickich bogów

Dla tych, którzy chcą zobaczyć Arktykę taką, jaka jest naprawdę – dziką, nieprzewidywalną, ale niezwykle piękną.

Wschodnia Grenlandia to najbardziej niedostępna z arktycznych krain. Większość roku jej wybrzeże pozostaje niedostępne – otoczone górami, zasłonięte mgłą, obramowane pasem dryfującego lodu. Latem, gdy wody przybrzeżne uwalniają się spod lodu, wąskie fiordy odsłaniają świat z innego czasu. To te same brzegi, na których lądowali dawni myśliwi i wikingowie – dziś równie ciche i nietknięte jak wtedy.

To przestrzeń, gdzie każdy zakręt odsłania nowy krajobraz: lodowce, tundrę, strome ściany gór i inuickie osady, gdzie kolorowe domy i psie zaprzęgi tworzą najżywszy kontrast wobec surowego krajobrazu. Setki gór lodowych dryfujących po morzu, wąskie fiordy otoczone granitowymi szczytami i niekończące się dni polarnego lata.

Tu morze wdziera się setki kilometrów w głąb lądu, między granitowe ściany i jęzory lodowców. Lód ma tu tysiące odcieni błękitu, a słońce o północy potrafi zamienić całą zatokę w złoto.

Ten arktyczny brzeg, odcięty od świata przez większą część roku, tylko na kilka letnich miesięcy otwiera szlak żeglugowy – krótki, niepowtarzalny moment, gdy można tu przeżyć coś, czego nie da się zaplanować ani powtórzyć.