Cele naszej pierwszej tegorocznej wyprawy na Svalbardzie będą dwa: dotarcie tak daleko na północ, jak to możliwe, do samej granicy lodu, a następnie opłynięcie wyspy Spitsbergen dookoła.

Pierwsze zadanie to próba wytrwałości i charakteru. Będziemy płynąć tak długo na północ, aż lód bezapelacyjnie zagrodzi nam drogę, i dalsza żegluga ze względu na sytuację meteorologiczną lub lodową stanie się niemożliwa.

Drugie zadanie natomiast będzie testować naszą czujność i umiejętność współpracy. Okrążenie największej wyspy archipelagu będzie wymagało przepłynięcia przez wiele wąskich przejść, lawirowania w lodowym gruzie spod potężnych lodowców, nawigowania na akwenie płytkim, skalistym i przede wszystkim pozbawionym precyzyjnych map. Tam prawie nikt nie dopływa. Odwiedzimy miejsca zupełnie nietknięte przez cywilizację i turystykę tym bardziej. Miejsca rozkwitu prawdziwej, dalekiej Arktyki.

Nie przewidzimy zawczasu, od której strony zaczniemy. Od północnych rubieży czy opłynięcia groźnego Sørkappu? Ta decyzja będzie podyktowana warunkami meteorologicznymi.

Rejs ma charakter wyprawowy. Oznacza to, że będzie obarczony dużą ilością wyrzeczeń i koniecznością podporządkowania się pod surowe zasady ekspedycyjnego żeglarstwa. Na jachtach zasoby wody i paliwa są ograniczone, z każdym problemem musimy sobie poradzić samodzielnie. Jednostki biorące udział w wyprawie potrafią być autonomiczne długimi tygodniami ale tylko pod warunkiem, że są odpowiednio zarządzane.

Dla zwiększenia bezpieczeństwa i wzajemnej asekuracji, Ocean A i Ocean B w tym roku popłyną w ten rejs razem.