Przełom czerwca i lipca to czas, kiedy lato zaczyna już gościć na dobre na Svalbardzie. Słońce cały czas stoi wysoko, pojawiają się białe tęcze, znika śnieg i lód z niższych partii gór. Renifery okupują każdy wolny fragment z mchem do skubania, pomiędzy nimi pałętają się szare lisy polarne, a raz na jakiś czas przechodzą niedźwiedzie pilnujące granic swoich terytoriów. Wszędobylskie ptaki latają stadami, na które często trzeba uważać – one również pilnują swoich gniazd i potrafią zaskoczyć atakiem z powietrza, jeśli ktoś za bardzo się zbliży.

To też czas, kiedy zimowy pak lodowy odsuwa się coraz bardziej na północ i możliwości żeglugowe znacznie się zwiększają. Dostępne są wcześniej zamarznięte fiordy, możliwe staje się podpłynięcie bliżej ściany lodowca. To oczywiście nie oznacza, że lodu nie ma – wręcz przeciwnie! Gdy ruszymy na północ, być może będziemy mieć okazję spotkać prawdziwe, ogromne góry lodowe.

Płyniemy ponad dwudziestometrowym, komfortowym jachtem przystosowanym do wypraw polarnych, który będzie nam służył za środek transportu i bazę wypadową do odkrywania archipelagu. Wpłyniemy nim w niemożliwe do odwiedzenia w inny sposób fiordy o stromych zboczach, podpłyniemy pod ściany lodowców i dotrzemy w najbardziej niezwykłe, odległe zakątki.

Rejs jest wyjazdem turystycznym, więc nie są potrzebne żadne umiejętności ani wiedza żeglarska. Załoga stała jachtu zajmie się nawigacją i będzie czuwała nad bezpieczeństwem. Ale, oczywiście, chętnym do nauki i poznania na czym polega żeglowanie, jak i tym mającym już pewne podstawy i chcącym je rozwijać, możliwości nie zabraknie.